بررسی و ارزیابی فرهنگ سازمانی به عنوان ابزاری برای جمع آوری اطلاعات عمل می کند و مدیران را قادر می سازد تا فرهنگ سازمان را شناسایی نمایند، بخش های مختلف کاری را با هم مقایسه کرده و ادراکات و باورهای کارکنان را شناسایی کنند تا بتوانند وضع موجود را شناسایی نمایند و سرانجام شکاف بین وضع موجود و مطلوب را بهبود بخشند. در این پژوهش برای بررسی و شناخت فرهنگ سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور، از مدل دنیسون استفاده شده است. این مدل را که آقای دانیل دنیسون طراحی کرده در بیش از هزاران شرکت و سازمان در سراسر جهان اجرا گردیده است. این الگو فرهنگ سازمانی را بر اساس چهار مولفه مشارکت، انطباق پذیری، سازگاری و ماموریت مورد ارزیابی قرار می دهد که هر کدام از این ابعاد شامل سه شاخص نیز می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور تشکیل می داد که بالغ بر840 نفر بود. 128 نفر نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران تعیین شد و به منظور صحت تحقیق، 165 پرسش نامه در پنج بخش کاری معاونت توسعه مدیریت و منابع انسانی، معاونت مناطق خشک و نیمه خشک، معاونت مناطق مرطوب و نیمه مرطوب، معاونت حفاظت و امور اراضی و بخش دفاتر مستقل توزیع شد. پس از جمع آوری پرسش نامه ها و تحلیل اطلاعات به دست آمده، تصویر فرهنگ سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری بر اساس مدل دنیسون ترسیم گردید، که گویای وضعیت فرهنگ این سازمان است. بر این اساس سازمان جنگل ها در تمام ابعاد چهارگانه در حدمتوسط ارزیابی می شود. بیشترین امتیاز را تقریبا در توافق و ارزش های بنیادین و کم ترین را در هماهنگی، ایجاد تغییر و مشتری گرایی کسب نمود که نیازمند بهبود است.

زمینه: اخلاق حرفه ای مساله ای است که با تعهد و پایبندی در امور سازمان همراه است. در همین راستا این تحقیق به طراحی مدل اخلاق حرفه ای در سازمان منابع طبیعی، جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور پرداخت. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی بود. در بخش کیفی جامعه آماری این پژوهش، خبرگان آگاه به موضوع بودند که یک نمونه 12 نفری با روش نمونه گیری قضاوتی از میان آنها انتخاب شد. ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته بود و داده ها با تحلیل عاملی اکتشافی به روش تجزیه به ابعاد اصلی و چرخش واریماکس تحلیل شدند. در بخش کمی جامعه شامل کلیه مدیران و کارکنان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کرمان بودند که 358 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پرسشنامه بود و روش تحلیل در این بخش تحلیل معادلات ساختاری بود. یافته ها: در بخش کیفی، از طریق تحلیل عاملی اکتشافی تعداد 70 زیر بعد (شاخص) مربوط به اخلاق حرفه ای در 5 عامل خلاصه شده اند و بر اساس آن پرسشنامه ای طراحی شد. در بخش کمی روابط اثر از طریق روش معادلات ساختاری بررسی شد. یافته ها نشان داد بر اساس جدول t اثر تمامی روابط شناخته شده، مورد تایید قرار گرفت و مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. نتیجه گیری: ضرورت دارد که مشاغل مختلف و سازمان ها در اقدامی سازنده نسبت به تنظیم سند جامع اخلاق حرفه ای و منشور اخلاقی متناسب با نوع فعالیت و رسالت سازمانی خویش همت گمارند.

زمینه: اخلاق حرفه­ ای مساله ­ای است که با تعهد و پایبندی در امور سازمان همراه است. در همین راستا این تحقیق به طراحی مدل اخلاق حرفه ای در سازمان منابع طبیعی، جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور پرداخت. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی بود. در بخش کیفی جامعه آماری این پژوهش، خبرگان آگاه به موضوع بودند که یک نمونه 12 نفری با روش نمونه گیری قضاوتی از میان آنها انتخاب شد. ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته بود و داده ها با تحلیل عاملی اکتشافی به روش تجزیه به ابعاد اصلی و چرخش واریماکس تحلیل شدند. در بخش کمی جامعه شامل کلیه مدیران و کارکنان اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کرمان بودند که 358 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پرسشنامه بود و روش تحلیل در این بخش تحلیل معادلات ساختاری بود. یافته­ ها: در بخش کیفی، از طریق تحلیل عاملی اکتشافی تعداد 70 زیر بُعد (شاخص) مربوط به اخلاق حرفه ای در 5 عامل خلاصه شده اند و بر اساس آن پرسشنامه­ای طراحی شد. در بخش کمی روابط اثر از طریق روش معادلات ساختاری بررسی شد. یافته­ها نشان داد بر اساس جدول t اثر تمامی روابط شناخته شده، مورد تایید قرار گرفت و مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. نتیجه گیری: ضرورت دارد که مشاغل مختلف و سازمان ها در اقدامی سازنده نسبت به تنظیم سند جامع اخلاق حرفه ای و منشور اخلاقی متناسب با نوع فعالیت و رسالت سازمانی خویش همت گمارند.

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی، موزه­ها نقش مؤثری در ترویج فرهنگ و بالابردن سطح آگاهی عموم دارند و به عنوان مراکزی جهت حفظ و اشاعۀ فرهنگ یک جامعۀ قلمداد می­شوند که در مرحلۀ اول، نگهداری و سپس گسترش فرهنگ را برعهده گرفته­اند. نگهداری از اثر موزه­ای به عنوان نخستین گام در فرایند موزه­ای شدن شیء نقش مؤثری در بقای آن دارد؛ فرایندی که در چندین مرحله و زیر نظر چندین کارشناس با گرایش های موزه­داری، باستان شناسی، مستندنگاری و مرمت صورت می­گیرد. از این ­رو مستندنگاری اثر موزه­ای به عنوان مهم ترین و ابتدایی­ترین مرحله در فرایند اشاره شده و به منظور حراست از اثر موزه­ای، ضروری­ترین اقدام است که به دانش مربوط به آن شیء می­افزاید. این کار نه تنها از بعد هویت­بخشی قابل توجه و مهم است بلکه در تولید محتوای آموزشی و پژوهشی نیز نقش مؤثری را در موزه ایفا می­کند و به عنوان بستری به منظور تقویت زیرساخت های تولید محتوا برای شیء حائز اهمیت است. از این ­رو بهره­گیری از سیستمی یکپارچه و جامع برای دسترسی بهتر به اطلاعات شیء موزه­ای در تمام موزه­ها قابل توجه و ضروری است. موزه­ها برای طبقه­بندی آثار خود از استانداردهای مختلفی استفاده می­کنند که در این پژوهش با تمرکز بر مستندنگاری آثار موزه­ای، انواع طبقه بندی فراداده­ای موزه و استاندارهای مورد استفاده در موزه­ها بررسی خواهد شد. این مقاله به روش توصیفی- تطبیقی، استانداردهای فراداده­ای مطرح را که در موزه­های مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته است، معرفی کرده و مورد مقایسه قرار داده است. از طرفی به منظور بررسی وضعیت شیوه­های مستندنگاری آثار در موزه­های کشور نیز موزۀ ملی ایران و موزۀ ملی ملک انتخاب شده و با انجام دادن مصاحبه به میزان اهمیت و نقش فراداده­ها و استانداردهای مطرح پرداخته شده است. هدف این پژوهش شناسایی و معرفی انواع استانداردها و الگوهای مورد استفاده در مستندنگاری آثار موزه­ای است که ضرورت ایجاد و اهمیت طبقه­بندی فراداده­ها و استانداردهای آثار موزه­ای در موزه­ها را نشان می­دهد. نتایج حاصل بیانگر به کارگیری استانداردهای آزموده شده و مورد تأیید جهانی است که فراداده­ها را از زوایای مختلفی مشخص و طبقه­بندی نموده و این امر کمک زیادی به ساماندهی بخش مستندنگاری موزه­های کشور خواهد کرد و علاوه بر طبقه­بندی استاندارد آثار، دسترس­پذیری اطلاعات را نیز آسان می­سازد. در موزه­های مورد بررسی (موزۀ ملی ایران و موزۀ ملی ملک) با توجه به تنوع و کثرت آثار در هر دو موزه که حاوی حجم زیادی از اطلاعات هستند، موزۀ ملی ملک برای طبقه­بندی فراداده­ای در موزه از استانداردهای جهانی استفاده کرده است، اما موزۀ ملی ایران در این خصوص استانداردهای تعریف شدۀ خود را دارد.

هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر توسعه صلاحیت های حرفه ای آموزشگران ترویجی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری بود تا بتوان با ارائه پیشنهاد‏هایی برای تغییر برنامه های آموزشی آموزشگران ترویجی زمینه لازم را برای بهبود صلاحیت های حرفه ای آنان در بخش منابع طبیعی فراهم کرد جامعه آماری تحقیق شامل 85 آموزشگران ترویجی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور و مراکز آموزشی وابسته به آن بود. داده ها با استفاده از آماره های فراوانی، درصد و میانگین و از طریق تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، پنج مولفه شامل نیازسنجی و طراحی برنامه درسی، مدیریت کلاس درس، فناوری تدریس، ارزشیابی و ویژگی های حرفه ای آموزشگران تاثیر بسزایی بر توسعه صلاحیت های حرفه ای آموزشگران ترویجی دارد که درمجموع 82 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می‏کنند. عامل مدیریت کلاس درس بیشترین تاثیر را بر تبیین واریانس کل عوامل تاثیرگذار بر توسعه صلاحیت های حرفه ای آموزشگران ترویجی، بیشترین اهمیت را در بین مولفه ها شامل شد.

به منظور دستیابی به توسعه پایدار، طرح ریزی یک برنامه مدیریتی صحیح ضروری است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاریخچه، وضعیت فعلی و نیازهای آتی مدیریت حوزه های آبخیز به عنوان واحدهای اصلی مدیریت سرزمین در ایران است. بدین منظور، ضمن ارایه مفاهیم آبخیز و مدیریت حوضه، ساختار تشکیلاتی، فعالیت ها و رویکرد فعلی آبخیزداری در ایران بررسی شد. همچنین، برای تبیین اهداف پژوهش، نحوه نگرش و انجام مدیریت آبخیز، برای چهار مطالعه موردی در داخل و خارج کشور (دو نمونه داخلی و دو نمونه خارجی) مورد مقایسه قرار گرفت. سیر تاریخی آبخیزداری در ایران بیانگر آن است که نشانه هایی از تغییر رویکرد از یک نگاه مکانیکی سنتی به سمت نگاه مدیریت سیستمی در حال تکوین است. یافته های پژوهش نشان می دهند که برای عملیاتی شدن مدیریت یکپارچه سرزمین در واحدهای مدیریتی تحت عنوان آبخیز، تشکیل شورایی با مضمون شورای عالی آبخیز که سلامت حوضه را با رعایت اصول توسعه پایدار در راس اهداف خود قرار می دهد، ضروری است. همچنین، برای بهبود فرایند مدیریت آبخیزهای ایران، مواردی از جمله تشکیل سازمانی واحد و قدرتمند برای مدیریت آبخیزها، اصلاح ساختار سازمانی فعلی و ایجاد کمیته هایی با مضمون شورای آبخیز، حکمرانی مشارکتی آبخیز و ایفای نقش تمامی ذی نفعان حوضه در سیاست گذاری ها، به کارگیری الگوی واحد و مناسب مدیریت آبخیز، توجه به موضوع مقیاس حوضه و تدوین راه حل های بلندمدت و پایدار برای مقیاس های مختلف زمانی و مکانی، تغییر نگرش نسبت به ماهیت اقدامات آبخیزداری از فنی-مهندسی به مدیریتی پیشنهاد شد.